İznik Çinileri Nasıl Yapılır

Bu sayfamızda sizlere İznik çinilerinin nasıl yapıldığına dair kısa ve güzel bir video göstereceğiz ve Osmanlı İznik çinileri hakkında kısa bilgiler vereceğiz . Muhteşem İznik çini sanatının hangi aşamalardan geçerek bir ürüne dönüştüğünü göreceksiniz. 40 yılı aşkın deneyim ve bilgi birikimiyle dünyaca ünlü sanatçı Mehmet Gürsoy ve muhteşem ekibi bugün de yüksek kalitede İznik çinileri ve seramikleri üretmeye devam ediyor. Unesco tarafından verilen ödülle başarısını taçlandıran Gürsoy, bu sanatta ne kadar başarılı olduğunu bize gösteriyor.

Osmanlı İznik Çinileri

Erken Osmanlı

On beşinci yüzyılın ikinci yarısında Bizans İmparatorluğu'nun eski başkenti ve Konstantinopolis'in Hayaleti'nde Osmanlı Sarayı'nın kurulmasının ardından, birçok sanatsal üretim alanı yenilendi ve yeniden düzenlendi. Bu değişiklikler, özellikle kitap sanatları ve tekstil endüstrisinde korunan bir sarayın bütünlüğünü yansıtıyordu. Bu saray çağrısı, II.Mehmet'in egemenliğinin, lüks nesnelere istekli olan yeni bir seçkinler için tasarlanmış mükemmel teknik mükemmelliğe sahip seramik ürünleri üretmeye başladığı anlaşılıyor. Yüksek kaliteli seramik üretimi, on yedinci yüzyılda kademeli olarak düşüşe geçmeden önce on altı yüzyıl sürecekti.

Osmanlı belgelerinde fayans olarak anılan bu yüksek kaliteli seramik ürünler, Osmanlı İmparatorluğu'nun iç pazarı için tasarlanmıştı ancak aynı zamanda özellikle imparatorluk dışına İtalya'ya ihraç ediliyordu; Burada ihraç edilen ürünlerin yerel taklitleri. İznik'in ana üretim merkezi olmasına rağmen, bu seramik ürünler Kütahya şehrinde üretiliyordu, bunu orada yapılan kazı buluntuları kanıtlıyor. İstanbul aynı zamanda mahkemelerdeki komisyonlarla doğrudan bağlantılı dağınık üretimin yeri olabilir.

Dekorasyonu kaplayan kalay-opak kurşun-alkali mührün bileşimi, İznik seramiklerinin bir diğer ayırt edici özelliğiydi. Bu camsı madde, çok düşük potasyum ve magnezyum içeriği ile karakterize edilen oldukça saf bir bileşiktir; geleneksel olarak kurşun-alkali sırlarda bulunan bu eser elementler, kıyı bölgelerinden veya çöl bölgelerinden gelen bitkilerin küllerinden elde edilen alkali akıştan türetilir. Neredeyse hiç böyle kalıntı olmaması, on beşinci yüzyılın ortalarından itibaren Venedik Cristallo camını üretmek için kullanılan ve İznik çömlekçilerinin dikkatini çekmiş olabilecek ek bir kül arıtma aşamasından kaynaklanıyor olabilir. Ancak, İznik seramik eşyalarının oldukça şeffaf sırlarında az miktarda kalay vardır. İznik seramikleri için tutuşma sıcaklıkları yalnızca tahmin edilebilir; bu tahminler 850-900 ° C ile 1200 ° C arasında değişmektedir.

Osmanlı İmparatorluğu Seramikleri

İznik seramik ürünlerinin altın çağı, on dokuzuncu yüzyıl boyunca çok biçimsel bir evrim geçirmiş ve on yedinci yüzyılın başından itibaren azalan bir eğilimle dekoratif repertuarını çeşitlendirmeye başlamıştır. Tarihli sanat eserlerinin eksikliğine rağmen, sanat tarihçileri, İznik seramiklerindeki evrimin göreceli kronolojisini, stilistik aşamaların ortaya çıkışını ve belirli formların ortaya çıkışını sınırlamak için birleştirmişlerdir.

1480 ile 1520 yılları arasında kobalt mavisi çoğunlukla dekoratif renklerde ve aynı pigmentin farklı konsantrasyonlarında kullanılarak birçok pigment konsantrasyonu elde edildi. Bu ilk aşama, Rumi olarak adlandırılan ve Yunan Selçukluları tarafından İslam repertuarına özgü stilize bitkisel formların ve Çin sanatından esinlenen hatayi olarak da bilinen çiçek motiflerinin (Çin Osmanlı Hatay'ı) birleşimi tarafından domine edildi.

Bakır oksitler, turkuaz 1520'lerin sonuna doğru kobalt mavisi ile ilişkilendirildi. İznik seramik repertuarının çeşitlenmesiyle, 1530-40 yılları arasında bir dizi stil bir arada var olacaktı: imparatorluk monogramlarının aydınlatmalarından esinlenen tugrakes spiral stili; yeni bir çiçek tabanlı kayıt gibi yeni özellikler içeren "Çömlekçilerin stili"; veya Çin modellerini taklit eden bir veya daha fazla itibar derecesine sahip bir dizi parça. Bu Çin ilham dalgası, üç üzüm üzümü, bir lotus buketi ve önümüzdeki on yıllar boyunca sürekli olarak yeniden yorumlanacak olan yiyeceklerin merkezinde rezervleri olan bir çiçek spiral kıvrımının ortaya çıkmasında belirgindir. Safevi seramikçileri, Çin seramik ürünlerinin tür aşamalarında figüratif hayvan repertuarını veya manzara öğelerini memnuniyetle kabul ederken, Osmanlı seramikleri kompozisyon planları ve bir dizi ev motifi, dalga sınırları, meandr çizgileri, rozetler, lotus yaprakları ile ortaya çıkmıştır.

1540'larda, İznik seramiklerinin renk paleti, akasyadan zeytine (muhtemelen 1530'da tanıtıldı) kadar uzanan bir yeşil ve yeşil bir manganez oksit bazlı patlıcanla belirgin şekilde zenginleştirildi. Bu renk şeması, Osmanlı döneminde Şam'da üretilen fayanslarda ve fincanlarda bulunan renk şemalarına benzediği için bazen "Şam" olarak adlandırılır. Bu ilk çok renkli aşamada, kuşak çizimlerinin etkisi daha net görülebilir. Tebriz'in benzersiz tasarımcısı olan ve 1525'ten beri saraylarda kullanılan bu stil, mürekkep çizimlerinde en iyi ifadesini buldu; mürekkep çizimleri, bileşik çiçekler ve Çin sanatsal lotus çiçekleri ve şakayıklarının oldukça karmaşık versiyonları dahil. Uzun kıvrık hançerler olarak bilinen uzun tırtıklı yapraklar bir hançere (Türk hançeri) benzer. Osmanlı elitinin bahçeciliğe olan tutkuları nedeniyle çok değer verdiği zambaklar, karanfiller, sümbüller ve menekşeler, kompozisyonlarını zenginleştirmek için yavaş yavaş kullanılmaya başlandı.