Bugün İznik Çinileri

"Chini", 15. ve 16. yüzyıllarda İznik'te (tarihi Nikaea) üretilen özel kalitedeki seramik ve seramiklere verilen isimdir. Bu zarif çini ve çanak çömlekler, Osmanlı İmparatorluğu'nun kültürel ve sanatsal zenginliğini temsil eder. Bu çini ve seramik örnekleri, Türkiye'deki ve dünyadaki en iyi müze koleksiyonlarının bir parçasıdır.

Selçuklu döneminden başlayarak, mimarideki "çini" çiniler binalarda dekoratif eleman olarak kullanıldığında; Bu sanat Osmanlılar tarafından da memnuniyetle karşılandı. "Çini" çiniler saray, cami ve günümüze kadar gelen diğer yapılarda kullanılırken, İznik dolabı birçok Osmanlı saray yabancısının resmi mührüydü. Tasarımlar Osmanlı saray "nakkaşhanesi"nin merkezinde kurulmuş ve çini, seramik ve tüm Osmanlı el sanatlarında kullanılmıştır.

1984 yılında Mehmet Gürsoy tarafından kurulanİznik Çini , uzun yıllar süren araştırma ve sayısız denemenin ardından 400 yıl sonra İznik çini ve seramiklerini yeniden inşa etti.

Mehmet Gürsoy'un atölyeleri, dünya seramik literatüründe bu sanat formunun zirvesini oluşturan, 16. yüzyılın aynı eski geleneksel yöntemleriyle, selefleriyle aynı kalitede İznik çinileri ve seramikleri üretmeyi başardı. Günümüzde, "chini" çinileri ve çanak çömlekleri tamamen el yapımıdır, geleneksel kalite ve estetik formu korur, ancak araştırma için mevcut teknoloji sistemlerini kullanır.

İznik çinileri günümüzde iç mimarlar ve mimarlar tarafından eski ve modern yapıların mimari bir elemanı olarak kullanılmaktadır. İznik çinilerinin ve iznik panellerinin geleneksel motifleri günden güne büyük projelerde yer almaya başlamıştır.